เมื่อวัน พฤหัสบดี ที่ 10 กุมภาพันธ์ (ขอสงวนปีเพื่อความปลอดภัย) ตอนเช้าตรู่รุ่งอรุณมีแสงสีเงินสีทองฉาบทาบนท้องฟ้า คุณแม่มองดูได้จากห้องคลอดของสถานีอนามัยบางมูลนาก คุณแม่ปราณี จันทมาศ (แม่หวาน) ก็ได้ให้กำเนิดฉันออกมาลืมตาดูโลกใบนี้ คุณแม่เล่าให้ฟังว่าก่อนที่จะรู้สึกว่าตั้งครรภ์เป็นตัวฉันนั้น "ท่านฝันเห็นปืนกับพระ" ไม่นานท่านก็เริ่มรู้สึกแพ้ท้อง อยากกินทุเรียน คุณพ่อประเสริฐ จันทมาศ (พ่อแอ้ว) ก็พยายามหาซื้อมาให้กินแม้ว่าบ้านเราจะไกลจากตัวเมืองมากๆ ต่อมาแม่ก็อยากกินแกงนกอีก คุณพ่อแอ้วก็ไปเสาะหาดักมาแกงสับนกให้แม่กินอีก เรียกว่าอยากกินอะไรท่านตามใจแม่สุดๆ เพราะว่าพ่ออยากได้ลูกชายมาก เนื่องจากมีลูกสาวเป็นคนโตแล้ว (สถานะปัจจุบันพี่สาวได้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ไปแล้วค่ะ เศร้ามากๆ แต่จริง) คุณพ่อหมั่นบอกคุณแม่ว่า ให้ดูแลเอาใจใส่ตัวเองให้มากๆ เพื่อให้ลูกออกมาจะได้เป็นเด็กผู้ชายที่สมบูรณ์แข็งแรง พอครบ 9 เดือน (สมัยก่อนเครื่องอัลตาซาวน์ยังไม่มีที่นั่น) คุณแม่ก็คลอดฉันออกมากลายเป็นเด็กผู้หญิงอีกคน
แน่นอนการที่เราได้ย้อนเวลานึกถึงอดีตที่ผ่านมาในวัยเด็ก พวกเราหลายคนจะมีความสุขเสมอ เพราะในสมัยก่อนนั้นครอบครัวดิฉันยอมรับว่าอบอุ่น เพราะเป็นครอบครัวใหญ่ มีครบทั้งคุณปู่ คุณย่า คุณพ่อ คุณแม่ คุณอา พี่ๆ น้องๆ อยู่รวมกันหลายๆ คน เวลาทานข้าว จะเป็นสำรับที่ใหญ่ หุงข้าวแบบเช็ดน้ำ เป็นหม้อใหญ่ๆ มีกระอ่างใส่น้ำข้าวให้สุนัขที่อาศัยดูแลบริเวณบ้านหลายอ่าง มีเล้าไก่ มีเล้าหมู มีคอกวัว มีคอกควาย จัดว่าฐานะค่อนข้างดีกว่าใครๆ ในหมู่บ้าน เพราะเรามีโทรทัศน์แบบปั่นเครื่องไฟเองเป็นหลังแรกในหมู่บ้าน มีเสาอากาศสูงหลายวา เท้ไปเลย ถึงแม้จะเป็นจอขาวดำก็ตาม ฉันจดจำความเป็นไปของครอบครัวปู่ย่าที่ฉันได้อาศัยใบบุญท่านเติบโตมาพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ได้ดีเสมอ และระลึกถึงพระคุณของท่านเสมอมา พอไปฝั่งบ้านคุณตา คุณยาย ฉันก็จะได้ไปอยู่กับท่านทั้งสองช่วงที่ปิดเทอม ก็สนุกสนานไปอีกแบบ มีเพื่อนต่างถิ่น ภาษาต่างจากเรา และครอบครัวท่านก็เป็นครอบครัวใหญ่อีกเช่นกัน สรุปว่า เมื่อทั้งสองตระกูลมาเกี่ยวดองกันเนื่องด้วยคุณพ่อฉันเป็นลูกคนโต ส่วนคุณแม่ฉันก็เป็นลูกคนโต แน่นอนฉันก็เลยต้องกลายเป็นพี่คนที่ 2 ของสองตระกูล(ตอนนี้พอพี่สาวได้จากโลกนี้ไปแล้ว ฉันเลยต้องกลายเป็นพี่คนโตแทนไปโดยปริยาย) แน่นอน น้องๆ ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันก็ต้องดูฉันเป็นแบบอย่าง ดังนั้นฉันจะคิดจะทำสิ่งใดตามใจตัวเองมากก็ไม่ได้ พอโตมาฉันก็ต้องพยายามตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน ตั้งใจสร้างครอบครัว ตั้งใจสร้างฐานะ ตั้งใจเป็นคนดี เพื่อเป็นแบบอย่างให้น้องๆ ดู และเป็นเยี่ยงอย่าง ทั้งๆ ที่ตอนเด็กๆ แสนจะทั้งดื้อทั้งลั้นสุดๆ "ไอ้หน่องจอมดื้อ"
แต่สำหรับชีวิตของฉันมันแปลกที่ในชีวิตมีโอกาสได้รับรางวัลชีวิตแปลกๆ กว่าเพื่อนๆ ในรุ่นราวคราวเดียวกัน นั่นคือ การได้มีโอกาสไปดูงานและท่องเที่ยวในต่างประเทศหลายๆ ครั้ง เพราะงานที่ทำส่วนใหญ่เป็นธุรกิจระหว่างประเทศ จึงได้มีโอกาสไปดูงานในประเทศสิงคโปร์ และสหรัฐอเมริกา และท่องเที่ยวที่ประเทศพม่า มาเลเซีย อินโดนีเซีย จีน(ฮ่องกง, คุณหมิง, กรุงปักกิ่ง) ไต้หวัน นับว่าเป็นจังหวะชีวิตที่ดีครั้งหนึ่งในชีวิต ซึ่งภาพถ่ายที่นำมาเผยแพร่ให้หลายๆ ท่านได้ชม ก็เพียงเพื่อให้เป็นแรงบันดาลใจกับผู้ที่กำลังอาจจะท้อแท้กับชีวิต คิดอะไรไม่ออก สับสนกังวลใจ จิตตก อกช้ำระกำใจ ได้คิดว่าโลกนี้มันกว้างมากๆ มีอะไรที่น่าดู น่าชม น่าไปศึกษาหาความรู้ น่าไปพักผ่อนหย่อนใจ น่าให้โอกาสตัวเองได้ไปสัมผัส แม้เพียงสักครั้ง จะใกล้ จะไกล ไม่ใช่ต่างประเทศ ต่างแดนก็ช่าง ดิฉันเพียงปรารถนาที่จะให้ผู้อ่านได้เห็นคุณค่าของตัวท่านเองที่ยังมีพลังแฝงอยู่ในตัวของแต่ละท่านมากมาย ที่ควรจะดึงมาใช้ มาคิด มาทำ เพื่อไปให้ถึงฝัน ถึงแม้ว่าฝันนั้นมันอาจจะใช้เวลานานนับวัน เดือน ปี หลายปี หลายๆ สิบปี ก็ตาม ก็อย่าหยุดคิด อย่าหยุดฝัน เพื่อให้ท่านได้สมหวังกับสิ่งที่ฝ้นเหมือนดิฉันนั่นเองค่ะ ลองดูนะคะ ลองคิดนอกกรอบดูบ้างนะคะ ว่าควรเริ่มตั้งแต่วินาทีนี้ที่ท่านจะลองทบทวนดูว่าที่ผ่านมาท่านทำอะไรแล้วยังไม่สมหวัง ลองเดินไปยังหนทางใหม่ดูบ้างก็ดีนะคะ เผลอๆ ทางใหม่ที่ท่านไม่กล้าก้าวไปเผชิญนั่นน่ะ อาจจะเป็นหนทางใหม่ที่กลับนำพาท่านไปยังฝั่งฝันก็ได้นะคะ
และอีกอย่างนะคะ ส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ชอบทำอะไรต้องรู้จริง ดังนั้นเมื่อในอดีตเคยจำหน่ายอาวุธปืน ก็ต้องรู้จักวิธีการใช้ปืนว่ามีวิธีใช้เขาอย่างไรให้ปลอดภัย ให้เกิดประโยชน์อย่างไร ต้องระมัดระวังอะไร และเมืองอะไรประเทศอะไรนะที่ผลิตอาวุธปืนเหล่านี้น่ะ จึงมีฝันอีกว่า ถ้ามีโอกาสก็ขอไปดูไปชมไปเหยียบสักครั้งก็สุดยอดเลยนะ เรียกว่าชีวิตนี้น่ะชอบรู้อะไรรู้ให้จริงรู้ชัดกับสิ่งที่เราต้องอาศัยเขาทำมาหากินนั่นเอง (ตอนนี้เลยต้องมาใช้กรรม ด้วยการขายอาหารเสริมให้ผู้คนอยู่นี่เองละค่ะ ช่วยอุดหนุดด้วยนะคะ เพราะขายไปหลายพันกระบอกค่ะ!) ต่อมาจำหน่ายอุปกรณ์ดำน้ำก็อดไม่ได้ที่ต้องรู้ว่าอุปกรณ์เหล่านี้ใช้งานอย่างไร โลกใต้น้ำมันเป็นอย่างไร เคยฝันว่าอยากเป็นนักดำน้ำ สุดท้ายก็ได้เป็นดังฝันอีก คือได้มีโอกาสมาเรียนดำน้ำกับทาง นสร.กร. ที่เกาะพระ อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี (เคยพลาดไปทำให้ปะการังหักหลายกิ่งตอนไปเที่ยวพักผ่อนแล้วน้ำลงกระทันหันที่ภูเก็ต สุดท้ายเลยต้องมาใช้กรรมดำน้ำป้องกันแนวปะการังนั่นเองค่ะ!) จนทำให้ชีวิตมาถึงจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญ คือ สรุปว่าดิฉันได้มีโอกาสท่องเที่ยวมาเยอะเกือบทุกจังหวัดในประเทศไทยแล้ว ก็คงต้องลงหลักปักฐานให้คุณพ่อคุณแม่ท่านสบายใจและตายตาหลับสักที ก็เลยสละโสดกับนายทหารน้ำ "ผู้กองยอดรัก" ที่ตอนเด็กๆ เคยดูละครเรื่องนี้ แล้วก็ฝันอีกแหล่ะว่า ถ้าโตไปแล้วมีสามีเป็นข้าราชการทหารยศผู้กองก็คงดีไม่น้อย เหมือนในละครตอนเด็กๆ ที่เคยดูเลย สุดท้ายก็อีกค่ะ คือ ได้สมใจจริงๆ แถมมีเรือพ่วงให้อีก 2 ลำ แฮะๆ ไม่เป็นไรสามารถค่ะ เพราะไม่ต้องท้อง ไม่ต้องเลี้ยงเด็กทารกให้เหนื่อย เดียวก็ตายแล้ว ต่อยอดเลยก็แล้วกัน คิดบวก จะได้ไม่ลำบาก ดังนั้นสิ่งที่ดิฉันสื่อไปนี้ก็เพียงเพื่อให้กำลังใจกับทุกคนที่อาจจะกลุ้มใจ เครียด เซ็ง เบื่อชีวิต ให้มีพลังสู้อีกครั้ง ให้มีฝันที่ดีต่อไป โดยคิดจริง ทำจริง แล้วท้ายที่สุดฝันของทุกท่านก็อาจจะเป็นจริงได้เช่นกันค่ะ สู้ๆ นะคะ
สุดท้ายเราคือ นักธุรกิจระดับคราวน์จีเวล กับ AIBIZNET ค่ะ |
ปัจจุบันพวกเราเป็นผู้บริหารของ "YIC." บริษัท เยส ไอ แคน คอร์เปอเรชั่น (ประเทศไทย) จำกัด อีกด้วยค่ะ |
ชุดใหญ่ @4,500บ. |
ชุดย่อม @3,200บ. |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น