จากตารางสถิติข้างบน หลายๆ ท่านดูแล้ว ก็ร้อง "ว้ายๆๆๆ" กันไปหลายคนเลย เพราะเมื่อรู้ว่าตัวเองนั้นอยู่ตรงจุดใด หรือบางคนก็ตะแบงบอกว่า "ก็แล้วไอ้กระผมก็ไม่มีสักบาท นี่จะจัดอยู่กลุ่มไหนหรือเพ่" แบบหาเช้า กินดึก แบบนี่ก็มีเยอะ และก็ไม่ต้องพูดถึงเงินเก็บกันเลย เพราะแค่ให้พอมีกินไปวันๆ ก็มาก ดังนั้น หากท่านที่มีอาชีพการงานรับราชการ รัฐวิสาหกิจ ที่มั่นคงก็โชคดีไป และหรือ หากใครที่ทำงานเอกชน นักลงทุน ทั้งขนาดเล็ก กลาง ใหญ่ นั้น สิ่งหนึ่งที่ทุกๆ ท่านต้องตระหนักดีก็ คือ "ความเสี่ยง" ต่อสายงานการอาชีพเป็นอย่างสูง และอีกกลุ่มหนึ่งที่นับเป็นกลุ่มใหญ่สำหรับเมืองไทยเลยก็คือ อาชีพเกษตรกรรม การประมง การปศุสัตว์ และการบริการท่องเที่ยว ฯลฯ ทั้งทื่มีที่ดินทำกินเองก็ตาม หรือบางท่านเช่าที่เขาทำก็ตาม ล้วนแล้วแต่หนีไม่ออกเกี่ยวกับที่ต้องใช้เงินลงทุนแน่นอน แล้วอะไร คือ หนทาง วิถีทางเลือก แนวคิด อันชาญฉลาดมาบริหารจัดการให้การลงทุนทุกเม็ด ได้คุ้มกับการลงทุน และที่สุดก็คือ เหลือกำไร ไว้ใช้จ่ายกับสิ่งที่พวกเขาไฝ่ฝันอยากมี อยากได้ อยากเป็นอีกล่ะ มีบางท่านพูดเป็นปรัชญาว่า "มันไม่สำคัญดอก ว่าท่านหามาได้มากเท่าใด แต่มันสำคัญว่า ท่านน่ะ เหลือเท่าไรต่างหาก" ดิฉันได้ยินอย่างนี้แล้วก็คิดพิจารณาว่า "จริง" ดังนั้น หากเหลือก็ให้รู้จักเก็บสะสม จะทีละเล็ก ละน้อย หรือจะมากเท่าใดก็แล้วแต่ละท่านที่มีรายรับ รายได้แต่ละวันกี่ แต่ละสัปดาห์ แต่ละเดือนนั้นๆ มีรายได้กี่มากน้อยก็ว่ากันไปก็แล้วกันค่ะ
พวกเราโชคดีที่มีแบบอย่างที่ "พ่อหลวง" ทรงพระราชทาน "ปรัชญา แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง" มาให้เป็นแนวทางปฎิบัติ หลายๆ ท่านน้อมนำไปปฎิบัติแล้วได้ผลมีก็มากทั่วประเทศ ทุกชนชั้น ไม่ว่ายาก ดี มี จน ก็สามารถนำไปปรับใช้เป็นแบบอย่างได้ทุกครัวเรือน ทุกกิจการ ทุกหน่วยงานได้ ที่แนๆ ใครที่คิดแค่ชีวิตก็อยู่ไปวันๆ มีมากใช้มาก บางท่านไม่มีรายได้ก็ยังชอบใช้มากๆ หรือเกินตัว จะอ้างว่าก็มีภาระเยอะ ไหนจะลูกอีกเป็นโคลง ไหนจะค่าโน้น ค่านี่สารพัด ดิฉันว่าเป็นข้ออ้างที่ฟังไม่เข้าท่านะ เพราะอย่างประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงที่ปี 55 นี้ ติดอันดับ "ประเทศที่ประชากรมีรายได้ต่อหัวมากที่สุดในโลก ก็คือ ประเทศสิงคโปร์" นี่เองค่ะ ที่เขารวยนั้น ส่วนหนึ่งก็เกิดจากการที่เขามีการตระหนักเรื่องการควบคุมจำนวนการเกิดของประชากรของเขาอย่างเข้มงวด กฎระเบียบที่เคร่งครัด รุนแรง มีคุณภาพชีวิตที่ดีอันเนื่องจากระบบสาธารณูปโภค บริโภค สมบูรณ์แบบ มีการส่งเสริมระบบการเรียนการศึกษาที่มีประสิทธิภาพ จึงทำให้ประชากรเขามีความรู้ความสามารถ แน่นอนการสร้างรายได้จากคนที่มีคุณภาพก็ย่อมสูงไปโดยปริยาย ประกอบกับลักษณะภูมิประเทศของเขาได้เปรียบที่เป็นท่าเรือมากมาย แหล่งท่องเที่ยวก็เยอะ และยังเป็นจุดศูนย์กลางของสถาบันการเงินการลงทุนที่สำคัญของภาคพื้นเอเชียอาคเนย์อีกด้วย
ถึงเวลาหรือยังคะ ที่ท่านจะหันมาเปิดกระเป๋าสตางค์ แล้วหยิบสมุดบัญชีเงินฝากมาเปิดดูว่ามีเงินเคลือนไหวต่อวัน ต่อสัปห์ดา ต่อเดือน ต่อปี กี่ครั้ง หรือยังไม่เคยเปิดบัญชีออมสตางค์ไว้เลย แล้วหากวันหนึ่งวันใดในอนาคตค้างหน้า ท่านมีเหตุจำเป็นต้องใช้เขาละ จะบากหน้าไปกู้เงินนอกระบบ ดอกเบี้ยร้อยละ 20 ต่อวัน ค่ะ ท่านฟังไม่ผิดดอกค่ะ "ร้อยละ 20 ต่อวัน ไม่ใช่ร้อยละ 15 ต่อปี ตามกฏหมาย" ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้ แต่ปัจจุบันนี้ก็เป็นไปแล้ว ไม่จ่ายเจอ "ฟันยับ" ไม่มือ ก็แขน ขาดกันไป พิการกันไป เพราะคนทวงหนี้ไร้ความปราณี โหดเหี้ยม ข่มขู่ทุกวี่วัน คนให้กู้ก็เป็นเจ้าหนี้หน้าเลือด ดังนั้นเมื่อท่านทราบอย่างนี้ก็พยายามอย่าหลุดเข้าไปอยู่ในวงจรอุบาทนี้เลยนะคะ
อันที่จริงทุกๆ วันนี้ ดิฉันก็เห็นมีผู้ที่ติดต่อเข้ามาหาหลายๆ ท่าน เพื่อปรึกษา "การเพาะเลี้ยงเห็ดในบ้าน" ไว้รับประทานในครัวเรือน เพื่อลดค่ากับข้าว และบางท่านก็ต่อยอดเลือกเป็นอาชีพเลยก็มี โดยเริ่มจากเล็กๆ จนชำนาญ แล้วก็ค่อยๆ พัฒนาไปเป็นระบบใหญ่มากขึ้น เพื่อเพิ่มรายได้ให้สูงขึ้นตามนั่นเอง นี่ต่างหากละคะ คือ ทางเลือกที่ดีอันหนึ่งที่หลายๆ ท่านเลือกเป็นแบบดิฉัน มาเป็น "ยายฉิมเก็บเห็ด" ด้วยกันซิคะ เป็นงานไม่หนักมากนักหากเปรียบเทียบกับอาชีพอื่น เป็นอาชีพสุจริต ได้อิ่มท้อง ลงทุนไม่สูงนัก คืนทุนเร็ว รายได้ดี ใช้ที่ไม่มากก็ทำได้ สนใจเชิญท่านผู้สนใจศึกษาเพิ่มเติมได้ในหัวข้อ "ฟาร์มเห็ดบ้านกับณิคกี้", "เพาะเห็ดอย่างไรให้รวย", "แหล่งขายอุปกรณ์เพาะเห็ด คลิกhttp://www.phikanes2515.blogspot.com/2011/05/blog-post_09.html"ใน Blogger แห่งนี้ได้เลยค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น