 |
| ผู้เขียน ขอขอบพระคุณ อาจารย์พีรศักดิ์ โตคำวรพจน์ ผู้อำนวยการโรงเรียนห้วยพุกวิทยา สำหรับภาพเกียรติประวัติของทางโรงเรียน |
เคยมีผู้กล่าวกันว่า "ช้างเผือกอยู่ในป่า" ดิฉันว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง เพราะอะไรนะหรือคะ ที่แน่ๆ คือ โรงเรียนห้วยพุกวิทยา ของพวกเราชาวห้วยพุกจากรุ่นสู่รุ่นทราบดีว่า พวกเราอยู่ห่างไกลความเจริญ ตะเข็บของอำเภอ และจังหวัดพิจิตรด้านตะวันออกเฉียงใต้เลยค่ะ ติดต่อกับจังหวัดเพชรบูรณ์ และจังหวัดนครสวรรค์ ดังนั้นนี่อาจจะเป็นเหตุผลหนึ่งที่ผลักดันให้พวกเราเพียรพยายามตั้งใจเรียน ตั้งใจทำกิจกรรมดีๆ ทั้งดนตรี กีฬา ล่าสุดก็มีไทยทีวีสีช่อง 3 รายการ "ทุ่งแสงตะวัน" ไปทำสกุ๊ป เกี่ยวกับโครงการโรงเรียนธนาคารห้วยพุกวิทยา มาสื่อสารขานไขให้เพื่อนๆ แฟนคลับรายการได้รับชมกันทั่วประเทศ ดิฉันในฐานะรุ่นพี่ ก็อดภาคภูมิใจไม่ได้ค่ะ และหากท้าวความในยุคแรกเริ่มเดิมทีนั้น โรงเรียนห้วยพุกวิทยาแห่งนี้ เป็นโรงเรียนอาคารไม้ มี 2 ชั้น ในสมัยเด็กๆ หลักสูตรที่เรียน มีถึง ป.7 ค่ะ แต่รุ่นที่ดิฉันเรียนนั้นได้ปรับเปลี่ยนมาเป็น ป.6 แล้วค่ะ และระยะหลังๆ เห็นทางโรงเรียนส่งเสริมการเรียนภาษาอังกฤษ ฟุต ฟิต ฟอ ไฟ กับคุณครูชาวต่างชาติ ที่สามารถสอนนักเรียนให้สามารถพูด (Speak) เขียน(Write) สนทนา (Conversation) ภาษาอังกฤษ กันได้ฉะฉาน ดิฉันบอกตรงๆ "อย่างชอบ อย่างอิจฉาน้องๆ เลยอ่ะค่ะ" และทุกครั้งที่ดิฉันกลับไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ที่บ้านในช่วงเวลาโรงเรียนเปิดเทอมปกตินั้น สิ่งดีๆ ที่ดิฉันรู้สึกตราตรึงประทับใจเสมอมาก็คือ การยืนเข้าแถวเคารถธงชาติ ที่มีเสียงกลองแต๊กที่ดิฉันเคยตีตอนเด็กๆ พร้อมกับเครื่องดนตรีที่สอดประสานกับเสียงร้องเพลงชาตินั้นมันเป็นเอกลักษณ์ ใครอาจจะมองว่าผู้เขียนเชยจัง เขาก็ทำกันทุกโรงเรียนนั่นแหล่ะ ก็ขอบอกเหมือนกันว่าก็ดิฉันไม่เคยไปฟังของที่โรงเรืยนอื่นไงคะ ทั้งนี้ก็จะสื่อว่า น้องๆ รุ่นหลังๆ น่ะ เขารู้จักตัวโน๊ตดนตรีแล้ว ชื่นชมว่าน้องๆ เก่งมากๆ ส่วนรุ่นเราน่ะเป่าขลุ่ย ตีฉาบ ตีกล่อง ตีฉิ่ง รำวงมาตรฐานสอบผ่านก็บุญโขแล้ว แต่ถ้าเรื่องกีฬานะ โรงเรียนห้วยพุกวิทยานี่ในอดีตนั้นเราก็ครองแชมป์ทั้งวิ่ง บาสเก็ตบอล วอลเล่ย์บอล ตะกร้อ ฟุตบอล เลยนะคะ ถ้วย โล่ห์ รางวัล เกียรติบัตรที่โรงเรียนเพียบคร้า และในอนาคตอันใกล้นี้ที่ดิฉันภูมิใจสุดๆ คือ ตอนนี้ทางโรงเรียนห้วยพุกวิทยา ได้รับการสนับสนุนอุปกรณ์การเรียนการสอนด้านคอมพิวเตอร์ โน๊ตบุ๊ค จากผู้ที่เล็งเห็นความสำคัญของเยาวชนคนรุ่นหลังที่มีเจตนารมณ์ให้พวกนักเรียนได้เรียนรู้เพื่อเพิ่มศักยภาพด้าน Inter Net เพื่อให้ทันกับเหตุการณ์ในโลก Social Network กันมากขึ้น เหมือนผู้เขียนที่ในแต่ละวันก็นั่งจ้องแต่หน้าจอโน๊ตบุ๊คเพื่อเขียนหนังสือ เขียนWebsite เขียน Blogger ติดตามงาน ข่าวสาร ที่จำเป็นต้องทันกาลตลอด 24 ช.ม.ค่ะ ดังนั้นก็หวังว่าน้องๆ จะหมั่นศึกษาเรียนรู้กับวิวัฒนาการที่ชาวโลกเขาก็มีแบบนี้เหมือนกัน เราก็เริ่มมีเหมือนกัน ไม่มีคำว่าสาย แต่ให้ตั้งใจเอาจริงกับมันเต็มที่ พี่ณิคกี้/ผู้เขียน ในฐานะครูสอนระบบออนไลน์ยินดีให้ความรู้แด่น้องๆ เสมอ หากต้องการความรู้เพิ่มเติม ตอนนี้ก็เห็นมีน้องบางคนมาเป็นเพื่อนบ้างแล้วใน Face book และ Line ก็แสนจะดีใจค่ะ ไม่ต้องอายทักมาได้เลยนะคะ
ย้อนกลับไปในอดีตของคุณพ่อประเสริฐ จันทมาศ อดีตข้าราชการครูบำนาญ ซึ่งท่านก็เคยสอนประจำที่โรงเรียนห้วยพุกวิทยาแห่งนี้มาหลายสิบปี ท่านก็บอกว่าช่วงสมัยคุณพ่อเป็นเด็กๆ นั้น ท่านเองก็เรียนบนศาลาวัดกันด้วยซ้ำไปลูก ดิฉันนึกภาพออกเลย เพราะว่ายิ่งเด็กนักเรียนเยอะ โรงเรียนย่อมไม่เพียงพอ ก็ต้องพึ่งพาอาณาบริเวณ "วัดห้วยพุก" เป็นสถานที่ทำกิจกรรมศาสนกิจ และใช้เป็นสถานที่เรียนหนังสือไปพร้อมๆ กัน ซึ่งกว่าจะมาถึงปัจจุบันนี้ สถาบันการศึกษาแห่งนี้มีนักเรียนสำเร็จการศึกษาไปเป็นจำนวนมากค่ะ เป็นผู้ว่าราชการจังหวัด เป็นนายอำเภอ เป็นปลัดอำเภอ เป็นนายกอบต. เป็นประธานสภานายกอบต.(คุณพ่อประเสริฐ) เป็นตำรวจ เป็นทหาร เป็นแพทย์ เป็นพยาบาล เป็นครูบาอาจารย์ เป็นนักวิศวกร เป็นนักธุรกิจ(ผู้เขียน) และอีกหลากหลายอาชีพ รวมทั้งเป็นเกษตรกรที่ประสบความสำเร็จในการเพาะปลูกถึงแม้ว่าน้ำจะน้อยก็ตามค่ะ
กล่าวถึงกิจกรรมที่ตอนนี้ Hot Hit ติดกระแสชาวบ้านห้วยพุกเป็นอย่างมากๆ ก็คือ การเล่นกีฬาเปตองค่ะ ว่าแต่เอ...เจ้ากีฬาประเภทนี้มันเข้ามาสู่หมู่บ้านเรา โรงเรียนเราได้อย่างไรนะหรือคะ จำเหตุการณ์ได้ว่า ตอนที่พี่เขยดิฉันยังมีชีวิตอยู่ เขาเป็นทหารเรืออยู่ที่ฐานทัพเรือสัตหีบ และกีฬาโปรดอย่างหนึ่งของทหารเรือ ที่นิยมเล่นกันคือ "เปตอง" ค่ะ และ เปตองนี้นับเป็นกีฬาประจำชาติของชาวฝรั่งเศส ที่ "สมเด็จย่าของปวงชนชาวไทยทรงโปรดยิ่ง และนำเข้ามาสู่เมืองไทย" แล้วเจ้ากีฬาเปตองที่พี่เขยชอบเล่นนักหนานี้ ก็ถูกถ่ายทอดมาสู่ลูกชายของเขา ซึ่งก็คือ น้องอูโน่ หลานชายของผู้เขียน พอคุณพ่อเขาเสีย น้องอูโน่ก็ต้องมาเรียนหนังสือที่โรงเรียนห้วยพุกวิทยาแห่งนี้ เพราะจำเป็นต้องอยู่กับคุณตาคุณยายนั่นเอง ดังนั้นทุกเย็นหลังเลิกเรียนแล้วน้องอูโน่ก็จะพาเพื่อนๆ และคุณครูเล่นเปตองกันทุกวันๆ จนติดกันงอมแงมก็ไม่ปานในยามนี้ เป็นกิจกรรมที่สนุก ได้มิตรภาพ และการฝึกสมาธิ ได้ออกกำลังกายกันเป็นอย่างดี เพราะตอนนี้ที่ห้วยพุกเริ่มจะเป็นสังคมผู้สูงวัยกันมากขึ้น พอได้มีกิจกรรมดีๆ อย่างนี้ก็ทำให้พวกเขามีอะไรทำเป็นงานอดิเรก เรียกว่า ถ้าจะตามตัวก็มากันที่สนามเปตอง รับรองเจอแน่คร้า ประมาณนั้นเลย เพราะดึกๆ ก็ยังตีเปตองกันอยู่เลยค่ะ เห็นคุณพ่อผู้เขียนมีกระเตงชามข้าวขวดน้ำไปเชียร์ไปเล่นกับเขาด้วยค่ะ อิอิ
 |
| อาจารย์ประเสริฐ จันทมาศ ประธานสภานายกอบต.ห้วยพุก |
สนับสนุนโดย ผลิตภัณฑ์ดีๆ จากบริษัท เยสไอแคนฯ
