เกิดมาเพื่อใช้เศษกรรม ตอนที่ 3 "โลกในจิตนาการของเด็กอย่างฉัน"

ฉันจำได้ดีว่า  โลกของฉันนอกจากบ้านแล้ว  มันยังมีโลกอีกโลกหนึ่งในจิตนาการที่ฉันชอบมากๆ กับการเล่นใต้ต้นไม้ 2 ต้น นั้นคือ ต้นมะขาม กับต้นก้ามปู (จามจุรี) หรือเรียกตามประสาชาวบ้านว่า "ต้นฉำฉา" ก็ได้ เรื่องก็มีอยู่ว่า ตอนที่ฉันเป็นเด็กด้วยความที่คุณพ่ออยากได้ลูกผู้ชายมากเลย  เพราะมีลูกสาวคนโตแล้ว ก็ตั้งใจทำให้ฉันเกิดมาเป็นเด็กผู้ชาย  นี่ละมังมันจึงส่งผลให้ฉันชอบกิจกรรมทุกชนิดของเด็กผู้ชายเขาทำกัน อย่างหนึ่งที่โปรดมาก คือ ฉันชอบเล่นรถยนต์คันละ 1 บาท (สมัยเมื่อ 35 ปีที่แล้ว) แล้วถนนที่ใช้วิ่งก็คือ รากของต้นก้ามปูนั่นเอง  เล่นได้ทั้งวัน คุณแม่ไม่เรียกเป็นไม่กลับ ยอมหิว ยอมอด เพียงขอให้ได้เล่น ออกเสียงดัง "ยีนๆๆๆ  ยี้นๆๆ" อยู่อย่างนั้น  ทำเป็นจิตนาการว่า "รถติดหล่มบ้าง  รถขับสวีด สวาดบ้าง รถแล่นอย่างรวดเร็วยกล้อบ้าง รถต่ายสะพานจะตกมิตกแหล่บ้าง"  นี่แหล่ะคะฉันละ  และท่านผู้อ่านเชื่อไหมละ  ทุกวันนี้ สิ่งที่ฉันยังรัก และชอบทำเสมอนั่นก็คือ การขับรถยนต์ที่ฉันสามารถถอยมันมาด้วยน้ำพักน้ำแรงจากโชว์รูม เป็นรถป้ายแดง  ถึงแม้เวลามันจะผ่านมาร่วม 6 ปี แล้ว  แต่เจ้า "Blueberry" กับฉันนั้นยังแยกกันไม่ออกเลย  เพราะฉันเชื่อว่าเขาเข้ามาอยู่ในส่วนลึกของใจฉันตั้งแต่ฉันยังเพิ่งจำความได้อยู่เลย  แต่ที่สำคัญก็คือ ยามฉันขับรถไปทำงานตามต่างจังหวัด แล้วพบน้ำท่วมระหว่างทาง ขับไปพบทางขับขัน ขับไปพบเห็นเหตุการณ์จวนตัว ทั้งมืด ทั้งสว่าง ทั้งดึก ทั้งง่วง แต่มันก็ทำให้ฉันผ่านพ้นมันไปได้อย่างน่าอัศจรรย์